Het begeerde kastje

Een aantal weken geleden schreef ik over het grenen kastje dat ik voor 5,00 in een soort permanente rommelmarkt loods had zien staan. Het zou perfect passen in het " hoekje" van manlief

Hij zou meer ruimte hebben om zijn attributen uit te stallen en het zou er een stuk beter uit zien ( vermoedde ik, want zoiets weet je pas zeker als het er staat en ingericht is). Alleen zei manlief, " dat wil ik niet. Ik vind het goed zoals het is" Maar ik kon het kastje maar niet uit mijn hoofd krijgen. Begeerte stak de kop op en ging niet weg. 

Een week of twee geleden ging ik weer kijken, ik was even blij want ik dacht eerst dat het weg was maar dat was niet zo. Weg is weg toch? Ik heb het opgemeten en het zou perfect passen bleek toen ik thuis de ruimte nog eens nagemeten had.

Ik dacht, ik koop het gewoon, als hij het niks vind na een proeftijd kan ik het altijd nog ergens anders neerzetten of weer weg doen" 

Ze zijn niet vaak open en de woensdagmorgen dat ze wel open waren was ik heel de dag aan het werk. Zaterdag was het zover......ik ging met de auto erheen en kruiste mijn vingers zoals ze in Engeland doen ( wie weet zou het helpen;-)) de meters van de auto tot de loods heb ik discreet lopen duimen.....en ........hij stond er nog! Ik heb hem door heel de loods heen gesjouwd  naar de " kassa" ( geldkistje) en toen nog helemaal naar de auto gedragen. Je hoort wel eens dat mensen op belangrijke momenten een onvoorstelbare kracht kunnen ontwikkelen b.v. een  auto optillen als ze een familielid er van onder moeten trekken. Nou, ik had zaterdag een light versie daarvan. Ik heb nu blauwe plekken en spierpijn als bewijs.

Daarna ben ik naar een kunstmarkt gegaan en heb hele leuke dingen gezien en inspiratie opgedaan en wat boodschappen gehaald. Eenmaal thuis moest ik natuurlijk opbiechten wat ik gedaan had. Een man merkt als er iets aan " zijn hoekje" veranderd is. Zelfs Vincent Bijlo of Jules de Corte merken dat! Alleen Stevie Wonder zou het de eerste weken misschien niet door hebben. Die heeft waarschijnlijk een gigantisch huis waar hij regelmatig in verdwaalt.

Ik vertelde manlief dus dat ze geen preiplantjes meer hadden voor in het hof en dat het anti maden spul voor de konijnen er nog niet was en terloops dat ik dat grenen kastje gekocht had. Met ingehouden adem wachtte ik zijn reactie af maar het enige dat hij zei was," hoe heb je het thuis gekregen?" Al moet ik bekennen dat hij later zei, " waar ga je het zetten?" en " kan ik dan nog wel met mijn stoel draaien?" De woorden," ik wil het niet en vind het goed zoals het is," werden niet meer geopperd.

Zo zag het er uit toen ik het thuis had

Ik ben snel aan het werk gegaan om het op te knappen. Ik wilde dat hij in zijn volle glorie hersteld was voordat hij hem voor het eerst zou zien.

Ik heb alles met staalwol bewerkt. Dat moet je met de nerf van het hout mee schuren. Ik heb handschoenen aangetrokken. Na de staalwol splinter die er 3 maanden over deed om er weer uit te komen ben ik voorzichtiger geworden. Met staalwol kun je vlekken en viezigheid verwijderen.

Daarna heb ik hem met een vochtige doek met water en een beetje amoniak afgedaan en laten drogen. 

Het bovenblad heb ik gelakt. Ik wil niet dat ik manlief moet berispen als hij zijn flesje bier er op zet en een kring veroorzaakt. Het is tenslotte zijn hoekje. De rest heb ik in de was gezet.

Hier het eindresultaat

Dat was dus zaterdagmiddag. Hij heeft de nacht in het schuurtje doorgebracht omdat manlief hem zo " verschikkelijk" vond stinken ( de boenwas..) Ik hoopte toch dat ik hem zondag kon neerzetten en inrichten maar toen stonk hij nog vond manlief," je wilt toch niet dat ik hoofdpijn krijg van die stank?" Zei hij...dat wilde ik zeker niet, vooral omdat ik het gevoel had dat ik iets tegen zijn zin deed.

Ik zou geduld moeten hebben............

Maandagmiddag was het zover...we hebben het kastje naar binnen gedragen en toen manlief weer weg was heb ik het neergezet en ingericht. Ik heb gewacht tot hij wegwas omdat ik niet zat te wachten op opmerkingen als, " het past er niet in" of dit is niks zo". Ik heb inderdaad een beetje met de indeling zitten worstelen.

Eerst had ik het zo

En toen zo

De tussenliggende pogingen heb ik niet op de foto gezet.

Het is een hele kastenmuur geworden op de uitsparing voor mijn telescoop na maar dat moet maar zo

Het schijnen alleen mijn spullen te die de kliko inkunnen ( en eerlijk gezegd heb ik er veel meer dan hij)

Maar het oogt wel wat netter.

's Avonds zei hij," leuk zo, mijn hoekje!" En toen ik zei," echt?" Zei hij," nee, ik vind het niks zo, vroeger kon ik van een afstand alles in die mand gooien en dat kan nu niet meer." Het probleem met manlief is dat ik nooit weet wanneer hij iets meent of niet. Zelfs na 37 jaar niet. 

Ik ben er blij mee :-)

Ons " geweldige" schuurtje ( opgedragen aan Janne)

Ons schuurtje voldoet maar heeft zijn beste tijd gehad. Toen we dit huis kochten 33 jaar geleden zaten er al enorme scheuren in maar die zijn in de loop der tijd niet echt erger geworden. Mijn vader zei in 1981," die gaat nog wel 10 jaar mee...." 

Hier wat foto's anno 2014

De scheur op de onderste foto hebben we 2 jaar geleden aan de buitenkant dichtgesmeerd omdat het doorregende.

Op de bovenverdieping heeft houtworm toegeslagen maar om dat te bestrijden zou het helemaal leeg moeten....

Onderstaande foto zegt wel genoeg denk ik

 

Bovenin kun je het gipsbeen van manlief vastgeklemd zien staan. Dat gips is van 1990 toen hij zijn kruisbanden scheurde toen hij door de hooizolder viel met zijn knie op een paaltje. Misschien denk je" wat heb je daar nou aan?" Nou, het kwam toevallig vorige week nog van pas! Manlief heeft een zere knie en we vroegen ons af of het dezelfde knie was als waar hij mee op het paaltje gevallen was. Ik hoefde alleen de zolder op te klimmen ( na gebeden te hebben er alsjeblieft niet doorheen te zakken) om te constateren dat het zijn andere been was!

Er zat ooit een schattig glas in loodraampje bovenin het schuurtje. Waarom iemand dat daar in zet was ons een raadsel. Glas in lood is alleen leuk als er licht doorheen schijnt en dat gebeurt op de zolder van een schuurtje niet zo vaak. Na verloop van jaren trok het helaas krom en viel het eruit. We hebben het toen vervangen door een plaat met plexiglas omdat het kozijn waar het in zat te rot was om een nieuw stuk glas in te zetten.

Het raampje hebben we natuurlijk wel bewaard voor als ik ooit een workshop glas in lood ramen maken gevolgd heb en het kan herstellen ( nooit dus)

Hier zie je het uitsteken vanachter de kapotte koelkast die we als kastje gebruiken.

Aan de zijkant zit nog een raam. Daar is het kozijn ook van rot en het glas kapot. Daar hebben we toen der tijd ook plexiglas voor gedaan ( toen het nog geen 40 euro de m2 kostte)

Op een dag schoot zoonlief er met een voetbal tegen aan en scheurde het. Ik kwam toen op het idee om de scheuren met siliconenkit te lijmen. Aan de mos op de scheuren kun je zien dat dat al heeel lang geleden was.

Manlief zei," als we ooit het huis van je vader verkopen slopen we het en zetten we er een nieuwe neer." We hebben zoveel plannen voor als het huis van mijn vader verkocht wordt! We krijgen het dan nog hardstikke druk! Zoals ik al vaker gezegd heb, ik heb er alleen last van als er vreemde komen. Dan zie ik het door hun ogen en denk ik, " wat een oude zooi!"

Laatst las ik iets waarin stond dat mensen in blogs alles zo perfect voor doen komen. Daar kun je mij niet van beschuldigen! ;-)

Vlaggen op een modderschuit

Een aantal weken geleden vertelde ik over de metalen " deurmat" die ik meegenomen heb ( met toestemming) van de milieustraat

Even een geheugensteuntje.

Na een aantal dagen had ik besloten wat ik ermee zou doen en ben ik hem gaan schilderen.

Ik kreeg het idee om hem op een aantal bloempotjes te leggen zodat de doordruipende verf er niet voor zou zorgen dat ik alles van een laag kranten of plastic af zou moeten peuteren. Ik had hem wel eerst met een staalborstel geborsteld

Ik heb 3 kleuren metaalverf zoals je misschien weet als je al mijn blogs gelezen hebt. Donkerblauw, monumentengroen en wit. Toen ik aan manlief vroeg welke kleur ik hem zou doen zei hij, " allemaal" wat me op een idee bracht! Ik zou hem groen/ wit doen met een paar rode accenten net als onze voordeur

Ik had inmiddels kranten onder de potjes gelegd omdat die druipende verf in het gras me niet erg milieuvriendelijk leek.

Bij het bepalen welk deel welke kleur moet worden moet je goed naar het motief kijken. Het mooiste is als je er een beetje " evenwicht" in kunt krijgen. Je kunt telkens een stukje verder gaan met het verven van de vormen totdat je een mooi geheel hebt ( maar, smaken verschillen natuurlijk)

Het valt niet mee om smeedijzer te verven. Elke keer dacht ik dat ik alles gehad had en dan zag ik (nadat ik de kwasten opgeborgen had natuurlijk) dat ik hele stukken overgeslagen had!

Hier een voorbeeld

Ik had ook nog een mooie spiegel staan die de achterburen weg wilde doen gelijk met dat zilver geschilderde kastje waar ik zo verliefd op was

Zo vond ik hem eigelnlijk ook al mooi maar hij leek me niet echt goed beschermd tegen de elementen. Ik besloot hem dus te beitsen.

De achterkant kwam hier en daar een beetje los dus daar hebben we wat kleine spijkertjes bij geslagen.

Een makkelijke manier om te spijkers overeind te houden zonder op je vingers te slaan is om ze tussen de tanden van een haarkam te klemmen

Hier de eindresultaten

En nou wil je waarschijnlijk weten waar ik ze gehangen heb.....

Hier

Ze zeggen toch altijd dat je de blik moet afleiden van minder fraaie delen door goede punten te accentueren? Dus heb ik op deze manier wat goede punten gecreëerd :-) Nu zeggen ze niet meer, " wat een lelijke deur" of "krakkemikkig schuurtje" maar " wat een leuke spiegel/smeedijzer". Ik ben er in ieder geval blij mee en manlief ook.Hij kan nu via de spiegel zien wie er aankomt over het pad langs het huis!

Kruiden concocties

Vorig jaar heb ik geschreven over de kruiden die ik op mijn zelfgemaakt tuinetagiere heb staan die ik eigenlijk nergens in verwerk. Ik neem het me altijd voor maar er komt niets van terecht. Nu ze boven katerpies hoogte staan heb ik geen smoes meer.

Onlangs heb ik ze verpoot en ze groeien nu zelfs!

Ik heb ook een Basilicum bijgekocht die achteraan staat te verbleken in de zon. Ik heb hem al zelfs meerdere malen van de bijna dood gered doordat ik hem op het laatste moment toch nog water gaf. Ik ben dus goed bezig ;-)

Ik heb zelfs nog iets bedacht om er mee te doen!

Broodbeleg.......Ik heb een bakje zachte kaas gekocht ( €0,57, is niet duur toch? en de ingredienten klonken min of meer of ze in de natuur voorkwamen en niet in een fabriek gemaakt werden)  en wat fijn geknipte basilicum en bieslook , wat vers gemalen peper en wat geroosterde zaden en pitten die ik klaar voor gebruik in een potje heb staan

 Ik rooster tegenwoordig een flinke hoeveelheid zonnebloem- en pompoenpitten en sesamzaad en die bewaar ik in een potje. Ze zijn heel gezond en geven iets extra's aan elk gerecht. En ook niet onbelangrijk, ze lijken goed te blijven en gaan niet niet schimmelen ( niet dat het met het blote oog te zien is tenminste. Wat er onder een electronen microscoop te zien is weet ik niet....)

Hier het einderesultaat

Het viel niet tegen!

Omdat ik dol ben op gember heb ik ook een variatie met stukje konfijtte gember en zaden/pitten gemaakt

Hier het eindresultaat

Die was goddelijk ( vond ik tenminste) alleen moet je uitkijken met goddelijk want dan neem je snel teveel ervan ( met alle gevolgen van dien) daarom eet ik eigenlijk weinig echt heerlijke dingen want dan smaakt het al snel naar meer....

Ik denk dat je door die kaas van alles zou kunnen doen dat je lekker vindt, iets pittigs of zoets. Ik ben in iedergeval van plan om nog andere combinaties te proberen.

Over gember gesproken, ik zou het zelf gaan telen, weet je nog? Ik heb een stukje gemberwortel dat een groen puntje vertoonde gepoot en daarna liefdevol verzorgd.

Hier nog een ingezoomd stukje foto van de vorige keer

Ik dacht dat er weinig gebeurde maar als ik hem vergelijk met het puntje dat er nu uitsteekt is het toch wat gegroeid

Hij moest warm staan maar niet in de felle zon. Ik had plannen om er een trendy zonneshermpje voor te maken maar ik heb uiteindelijk voor een snelle oplossing gekozen

Een plastic verpakking van een of ander plastic kaartje dat ik bewaard had omdat het misschien ooit van pas zou komen. Ik wacht wel met iets maken totdat het een weelderige plant wordt ( waarschijnlijk nooit dus ;-))

Over ontkiemen gesproken ( wat gaat deze blog toch naadloos over van het ene naar het andere onderwerp hè!? ;-)....

Wij hadden een aantal weken een paar tomaten in een netje hangen. Dat is misschien wel een tip op zich! Ik heb een opvouwbaar blancheer mandje dat ik tevoorschijn haal en ophang als ik een extra plekje voor groente of fruit zoek ( meestal tomatenoogst)

Let niet op de AH hamsters. Die hangen er om manlief een plezier te doen...

Zoals ik zei hingen die tomaten er al een tiijdje. Toen manlief er eentje open sneed riep hij mij erbij om te kijken of er maden in zaten zoals hij dacht

De zaadjes waren IN de tomaat gaan ontkiemen! Leuk hè! Gezonder kan niet, tomaten met ingebouwde kiemgroenten! ( ja, ik weet het,tomaten zijn eigenlijk vruchten )

En over maden gesproken ( naadloos tot het eind) gisteren hebben we weer een konijn moeten badderen vanwege net "ontkiemde" maden. Maar dat heeft niets met ( mensen) eten te maken. Gelukkig waren we er vroeg bij deze keer..

Je zou het haast niet geloven maar het is echt waar.

Ondanks het feit dat ik inmiddels de vijftig gepasseerd ben, zijn de vriendinnen die ik gehad heb op 1 hand te tellen. Het is niet zo dat ik met iedereen ruzie maak of met niemand kan opschieten maar iemand die mij begrijpt en die ik begrijp kom ik niet vaak tegen. Ik voel me soms echt een buitenbeentje of een vreemde snuiter. We gaan niet op vakantie ( en dat vind ik niet eens erg) Ik hoef er nooit " eens lekker uit", wil niet om de paar jaar mijn interieur veranderen omdat ik het spuugzat ben. Loop niet in de polonaise op feestjes en voel me zelfs heel eenzaam in grote groepen die de tijd van hun leven lijken te hebben.

De vriendin die ik momenteel heb ( de eerste sinds > 30 jaar) heb ik maar 4 keer in levende lijve gezien. Dat is op zich al heel bijzonder. Het begon een jaar of twaalf geleden toen ik haar via een online poppenhuis groep leerde kennen en een stukje quiltvlies toestuurde zodat ze een quiltje op poppenhuis formaat kon maken. Gaande weg begonnen we steeds meer met elkaar te mailen en ontdekten dat we veel gemeen hadden. Zij is iets jonger dan ik en we hebben allebei kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd en zijn nog steeds aan ons eerste huwelijk bezig. Zij gaat ook niet op vakantie en is ook een huismus net als ik. Er zijn ook verschillen. Zij probeert zich in iedergeval niet als een bohémienne uit te dossen in levensgevaarlijke kleding b.v. Zij kleedt zich heel onopvallend en het duurde misschien wel meer dan een jaar voordat ik wist hoe ze er uit zag! Eigenlijk is dat wel goed want anders hadden we misschien niets in elkaar " gezien". Nu kende we elkaar al door en door voor de eerste ontmoeting.

Nu vraag je je misschien af waarom ik dit allemaal vertel....begin dit jaar zei ze dat ze spierpijn in haar buik had wat op zich al bijzonder is want ze sport niet. Toen ik daar over door vroeg zei ze dat ze dacht dat ze verkeerd van de fiets afgestapt was en tegen het stuur gevallen was. Wat natuurlijk zou kunnen, alleen de " spierpijn" bleef en werd zelfs erger. Af en toe hadden we het er over hoe vreemd het was. 

Ik denk dat het eind april was toen ze zei dat het leek of haar buik steeds dikker werd. Haar man grapte zelfs dat ze steeds meer op haar moeder ging lijken. Ook voelde ze zich regelmatig misselijk maar dacht dat het hormonen zouden kunnen zijn. Toen ik dat mailtje las was het mijn beurt om onwel te worden...alle alarmbellen begonnen bij mij te rinkelen! Het zou toch niet waar zijn!!? Toen ik dat las dacht ik gelijk aan eierstokkanker. Wat zij noemde zouden verschijnselen kunnen zijn maar ook van andere aandoeningen en ik wilde haar niet bang maken. Ik schreef terug," zou je niet eens naar de dokter gaan? Het duurt nu zo lang en de verschijnselen die je noemt kunnen bij een ernstige aandoening horen maar hoeft niet natuurlijk." 

Daar heb ik het bij gelaten. Misschien had ik het helemaal mis en was het heel iets anders. Bovendien is het haar lichaam en kan ik haar niet dwingen. Zelf ben ik ook geen dokterloper. Ondertussen heb ik zitten googlen. Bij eierstokkanker leven na 5 jaar nog maar 36 van de 100 vrouwen. Als je er vroeg bij bent en zoveel mogelijk uitzaaiingen kan verwijderen kan het als een soort chronische ziekte beschouwd worden en worden de vrouwen regelmatig behandeld om hun leven te verlengen. Genezen doen ze er niet van. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik ook dacht," als ze zulke verschijnselen heeft dan kan het nooit in een vroeg stadium zijn en is de kans groot dat het toch al te laat is." Eierstok kanker is zo gevaarlijk omdat het in de buik alle ruimte heeft om te groeien voordat een vrouw klachten krijgt.

Een dag of 10 later zei ze dat ze een afspraak gemaakt had bij de huisarts. Ik was heel opgelucht maar ook heel bang. De huisarts stuurde haar voor een echo bovenbuik en er zou ook een echo onderbuik komen maar die is nooit uitgevoerd....Op 12 mei is ze voor de echo bovenbuik geweest. De radioloog begon gelijk van alles te vragen en ze voelde nattigheid. Hij had het over iets dat tegen haar maag drukte! De huisarts die al snel aan de telefoon hing zei dat ze een eierstokcyste had die zo groot was dat ze niet konden zien of hij afkomstig was van de rechter of de linker eierstok! 14 mei zat ze bij de gynaecoloog. Het was goed mis... De cyste was 30cm groot en voor 99% zeker kwaadaardig. Het enige lichtpuntje was dat alle kwaardaardige cellen misschien in die cyste zaten en er geen uitzaaingen waren. Ze ging door de CT scanner om te kijken of ze uitzaaingen in haar longen had maar dat was gelukkig niet zo. Ze zou geopereerd worden maar er zou ook een arts uit de Daniel den Hoed kliniek bij moeten zijn en die opereerde alleen op donderdagen en de hemelvaartdag zat er nog tussen....

Donderdag 12 juni is ze geopereerd. Ze zijn 3,5 uur bezig geweest en hebben haar eierstokken en baarmoeder en een tumor van 5kg!! Nee, het is geen typefout, verwijderd. De tumor zou in zijn geheel onderzocht worden en maandag 16 juni mocht ze al naar huis! Vorige week woensdag had ze een belafspraak voor de uitslag. De tumor bleek uit goedaardige- en kwaadaardigecellen te bestaan Maar ze hadden alles weg kunnen halen en verder zag het er goed uit en ze hoefde geen verder behandelingen te ondergaan, alleen controles. Vindt je dat niet wonderlijk? 

Dit had ik echt niet verwacht al had ik het vurig gehoopt! Afgelopen weken heb ik geleefd op een soort achtbaan waarin hoop en vrees elkaar afwisselden en ik was niet eens diegene die het doormaakte! 

Ik hoop dat we nog vele jaren lief en leed met elkaar mogen delen!

Ik heb toestemming aan haar gevraagd om dit te schrijven. Mocht het blogje ineens verdwenen zijn dan kan het zijn dat ze het gelezen heeft en van gedachten veranderd is ;-)

Tot slot nog een mooie kaart voor haar

Ik heb nu een binnenpretje want ze heeft hem zelf gemaakt :-) ze kan ook nog heel mooi borduren en haken, ook in het klein.

Dus dames, merk je dat er iets anders voelt aan je lichaam en gaat het niet over, ga naar de dokter! Nou maar hopen dat ik zelf mijn advies opvolg mocht ik iets gaan voelen ;-)

Nog meer rommelmarkt aanwinsten...

Nee, ( nog) niet het kastje waar ik mijn oog op heb. Die zijn pas woensdag weer een paar uur open maar dan moet ik heel de dag werken. Dus ik moet tot zaterdag wachten om er achter te komen of het woensdag verkocht is of niet.

Ik ben goed geslaagd...ik heb na jaren zoeken een stuk of vijf boterhambordjes van mijn servies gevonden voor 1 euro! En ze waren niet eens helemaal kaal!

En een ketting want kettingen heb ik nog niet ;-)

Die was best " duur" twee euro om precies te zijn. Eenmaal thuis bleek de sluiting kapot maar die kon ik eenvoudig vervangen.

Ik heb nog een roze voile tuniek voor twee euro gekocht want kleren heb ik ook nog niet ;-) en een Thaise vissersbroek. Eentje met elastiek in de taille en een grotere overslag dan die " origami" vissersbroek die ik heb waarbij je bij een windvlaag bijna in je onderbroek op de fiets zit.

Deze was €2,50

Tot slot kon ik deze niet weerstaan. Ik had toen nog geen idee wat ik ermee zou doen maar ze glommen zo mooi ( echte ekster hè ;-))

 

Het kleine hoopje links zijn van glas en waarschijnlijk van een " kroonluchter"

Eenmaal thuis begon er een idee te groeien. Misschien kon ik ze voor een lampenkapje gebruiken...

Ik had deze staan maar dacht niet dat de kraaltjes mooi bij het hout zouden staan

Ik zou dan de stof eraf halen....

Toen kreeg ik een ander idee!!!!

In een hoekje van onze schuur staat al 26 jaar een oude schemerlamp uit het huis van de overleden ooms van manlief

Zie je hem staan achter de koffiemolen? Perfect voor mijn doel! En dan te bedenken dat ik hem een paar jaar terug bijna weggegooid had!

Ik heb de kralen een sopje gegeven

En ze daarna aan de lampenkapframe vast gemaakt. Ik had wel eerst wat zwart plakband om de bovenrand gewikkeld omdat die wel een beetje lelijk was.

Hier het eindresultaat

Echt iets voor de boudoir van een bohémienne he;-)

En vind ik hem toch niet leuk dan haal ik alles er weer af en gebruik ik het ergens anders voor!

Druk Druk light

Ja, ik ben stil geweest maar heb niet stil gezeten. Op mijn manier heb ik het druk gehad met de wereld redden.

Vanaf de bank heb ik op zitten ruien via twitter en Facebook. De manier om stennis te schoppen als je verlegen bent ;-) 

Ik heb geprobeerd ( zonder succes ) om een ballonnenwedstrijd te stoppen. Zo'n ballonnenwedstrijd lijkt leuk, al die gekleurde bolletjes die de lucjht in verdwijnen  maar eens komen ze naar beneden en dan veroorzaken ze onvoorstelbaar leed bij de dieren die ze voor voedsel aanzien en opeten of in de lintjes verstrikt raken en zo de dood vinden....

Ik heb ook op facebook deze foto geplaatst

Ik heb er bij geschreven dat diegene die dit gedaan heeft zich in een hoekje zou moeten gaan schamen en dat je beter die drol zo kan laten liggen en niet doen alsof je goed bezig bent om het daarna met zakje en al weg te gooien als je denkt dat niemand het ziet....

Een weekje later vroeg ik me wel even af of ik er goed aangedaan had. Ik heb maar vijftien Facebook vrienden maar twee ervan hebben het " geliked" waardoor hun driehonderd vrienden het ook zagen. Toen ik na de yoga langs die route naar huis fietste zag ik even verderop wel zes lege zakjes liggen die ik opgeraapt heb. Toen ik afgelopen week met mijn zwerfvuilopraapkarretje er langs stepte heb ik deze berg opgeraapt

Wat denk je...een kwaaie jongens streek of een wraakactie van de hondenpoep wegwerpster, of ben ik gewoon een beetje paranoïde aan het worden? Ik heb voor alle zekerheid deze foto maar niet op Facebook geplaatst...

Toen ik mijn vier volle vuilniszakken weg ging brengen naar de milieustraat zag ik bij het tankstation een vrouw telkens bukken en iets oprapen, " een soortgenoot!" Dacht ik verheugd

Ze is een beetje gecamoufleerd in haar blauwe trui voor haar blauwe busje...op deze foto was ze inmiddels klaar met oprapen en even later zou ze de opbrengst aan de man die bij jaar was overhandigen. Ik kon wel zien dat niet alles was opgeraapt en nieuwsgierig als ik ben ben ik, nadat ze vertrokken waren, gaan kijken wat er lag...

Knijpers! Honderden en honderden!!

De plastic knijpers heb ik opgeraapt om te voorkomen dat ze in de plastic soep belanden

En de hele houten knijpers heb ik mee naar huis genomen

Ik hoef voorlopig geen knijpers meer te kopen!

Eenmaal bij de milieustraat belandt bleek mijn milieustraat vriend een karretje voor achter de fiets voor me te hebben

Hij had nog een koppeling liggen van een andere keer die er voor geschikt is alleen moeten we nog een manier bedenken om de koppeling aan mijn fiets te maken. Onder mijn zadel gaat niet lukken omdat de beugel van het karretje recht is Maar ik heb al een ideetje dat nog even verder moet uitbroeden.

Terwijl ik daar aan het rondkijken was zag ik natuurlijk weer iets dat ik graag wilde hebben...Dit

Ik had het even bij de achterdeur gelegd maar heb er eigenlijk een ander plannetje voor. Pinkel onze hoogbejaarde kat zal dat wel fijn vinden want zij vond het maar niks. Ze zakte met haar pootjes door de gaten.

Over dingen die ik graag wil hebben gesproken, ik heb een aantal weken geleden een kastje zien staan bij de kringloop winkel. Het leek me ideaal om hier neer te zetten in het hoekje van manlief

Het is net zo breed als het " gat" en minder diep dan de kasten die er staan. Ik zou de mand er in kunnen zetten en manlief zou een groter oppervlak hebben om zijn attributen uit te stallen En ze wilde er maar €5,00 voor hebben! Tot mijn groot verdriet zei manlief dat hij het niet wilde. Hij vond het goed zoals het was :-(

Toen ik afgelopen zaterdag weer even ging kijken dacht ik dat het weg was. Ik was bijna blij want het zou een eind aan de begeerte betekenen maar het bleek er nog te staan. Ik heb hem opgemeten want ik wist toen nog niet zeker of het zou passen of niet. Ik heb ook nog een foto gemaakt

Hij staat in een donkere loods dus de foto is heel onduidelijk maar het kastje is van grenen en heeft bolpootjes en 1 plank.

Ik zit nu met een dilemma... Zal ik hem gewoon kopen en neerzetten of zal ik het nog een keer bespreken met manlief. Misschien is die kringloop " winkel" a.s. Zaterdag open maar misschien ook niet want het is geen echte winkel. Ik ga voor alle zekerheid wel even kijken. Wordt vervolgd....